Nirvana

Ik was al pro een verenigd Europa en in die gedachte word ik nu alleen maar gesterkt. Als de Russen komen, zoals wijlen mijn grootvader al zei, dan zijn we niets, als zand op de keukenvloer worden we weggeveegd. We hebben geld en economische macht, maar in zo'n geval wil je toch eigenlijk gewoon een stevig leger met tanks en luide pistolen. Pang, pang. Zei de groene pacifist hier. 

Intussen lees ik over de gemeenteraadsverkiezingen. Moet er een buurtbus komen, waar plaats je de zonnepanelen en mogen de bruggetjes over de singel blijven? Van die dingen. 

Gisteren heb ik voor de eerste keer in mijn leven gemediteerd, op het rustige en positieve stemgeluid van mijn levenscoach die slechts een half jaar jonger is dan ik, maar 10 jaar wijzer. Een totale bodyscan om het nirvana te bereiken. Intussen dacht ik alleen maar aan het shirt dat ze aanhad. Met grote letters stond er Amsterdam London Juventus op. Waarom draag jij een voetbalshirt, vroeg ik. Ze schoot in de lach. Dat kocht ik vanwege de mooie witte letters, zei ze, pas later zag ik wat erop stond.