Koffie

Behalve water, tonic, sauvignon blanc, en op hoogtijdagen Campari en Retsina, drink ik koffie. Dat doe ik alleen en in kleine hoeveelheden, dus heb ik jaren geleden uit gemakzucht een Senseo aangeschaft. Die koffie is vies, dat weet iedereen, dus na jaren aanmodderen kocht ik een Italiaanse Bialetti percolator, waarmee ik op het fornuis mijn koffie brouwde. Echt heel lekker vond ik dit ook niet, al stond het heel leuk en voelde ik me er heel authentiek Italiaans door. Nespresso zou lekker zijn, werd me verteld, maar als notoire wereldverbeteraar op kleine schaal zag ik daarvan af vanwege de enorme berg afval die zoiets achterlaat, en het viel me ook echt tegen dat Clooney daar zijn naam en prachtige gezicht aan verbond.

"Ach, voor dat ene kopje per dag", zei dochter.

"Ja, je hebt inmiddels wel enige vrijstelling opgebouwd", zei zoon.

Dus kocht ik in een opwelling een prachtige, glanzend rode Illy Francis 7.0., een sieraad in mijn keuken. Het duurde weken tot ik de koffie kon proeven, want de capsules bleken nergens te koop, alleen online, en waren behoorlijk aan de prijs omdat dit uitzonderlijke model alleen geleverd werd door Illy zelf. Maar het resultaat was er naar.

Het duurt minuten tot er eindelijk een bodempje espresso in je kopje is geprutteld en als je iets meer wil, moet het hele proces opnieuw. Maar dan heb je ook wat. Lekkere koffie. Italiaanse koffie. Restaurantkoffie!! Met als gevolg dat er sindsdien dagelijks niet één zo'n monsterlijk grote hardplastic capsule in mijn gootsteen ligt, maar zeker 3. Dat dit duur is, vind ik niet erg, ik ben net als met mijn koffie onhollands makkelijk met geld, daarom heb ik het ook nooit. Maar dat afval! Het stuit me tegen de borst dat ik voor een heel klein beetje koffie zoveel plastic afval creëer. Wel eens die kledingberg gezien in Chili? Of de plasticsoep in de oceanen en in de magen van zeedieren?

Gisteravond keek ik naar de meest recente show van Bill Burr, een Amerikaanse comedian (niet voor gevoelige zieltjes). Hij stelt dat er maar één ding te doen is tegen milieuvervuiling, climate change en de energie- en stikstofcrisis: 85% van de mensheid moet weg. Als in dood. Corona deed een poging, maar helaas, de mens is als Japanse Duizendknoop (een pijlsnel woekerend onkruid dat niet dood te krijgen is), we verstopten ons in huizen, besteedden ons hele defensie-, zorg- en milieubudget aan de ontwikkeling van een vaccin (en nog één en nog één) en overleefden ook deze staatsgreep van de natuur. De mens is egoïstisch en slim, en dat is tegelijkertijd zijn redding en zijn ondergang, want we worden te oud, kosten teveel, en geven niets terug, niet aan de natuur, niet aan de dieren, niet aan onze medemensen. En dat zal ons uiteindelijk de das om doen. Het beste dat je kunt doen is geen kinderen krijgen, zei Bill (hij heeft er twee).

Enfin, woensdag wordt er een hervulbare capsule voor mijn koffiemachine bezorgd. Met stampertje en schoonmaakborsteltje. Dan kan ik ongehinderd door enig schuldgevoel de zondag erna de laatste GP Formule 1 race voor de zomerstop kijken, met een fijn, milieuvriendelijk kopje koffie ernaast. 

Hup Max, hup.