Afvoer

Of ik een emmer had. Elke keer vragen ze om een emmer en elke keer vergeet ik dat ze om een emmer gaan vragen, de heren monteurs, loodgieters, ketelbewaarders en rioolreinigers. Ik rende de trap op en weer af en weer op en in de badkamer (achter de kast met de handdoeken) stond er een, vol met poetsdoeken en schoonmaakgerei. Ik kieperde hem rap om en kwam blij beneden, maar hij had het al anders opgelost en even een pan gepakt, zei hij. Na het raggen en rossen en spoelen - het was nog niet eenvoudig, de verstopping zat meters diep -, wees hij naar de foto van mijn kinderen aan de muur. Ze vragen het altijd, de mannen van kleur, of mijn kinderen Surinaams zijn of Antilliaans, al naar gelang de herkomst van de ploeteraar. Geen idee waarom het ze zo interesseert, misschien omdat ik er zo helemaal niet uitzie als een vrouw die interraciale voorliefdes koestert, met mijn Karen-hoofd, pareltjes en tuttige schoentjes. Jamaicaans, zei ik. Marokkaans?, vroeg hij en zijn gezicht lichtte op. Nee, Jamaicaans, zei ik nogmaals. We keuvelden nog wat na over het riool dat ze de dag ervoor in mijn straat hadden schoongemaakt. Het stonk zo ontzettend, het leek wel alsof mijn ex weer terug was, zei ik. Hij lachte luid. Was het zo erg? Mannen, hè, zei ik toen maar, want die doet het altijd goed. 

Je vond 'm wel leuk, hè, vroeg S smalend. Helemaal niet, riep ik. Maar dat loog ik. En hij ging toch maar mooi de kruipruimte in om te checken op lekkage, mopperde ik. Met al die spinnen.