Happy Chanoeka, een fijne Sinterklaas en een mooi Kerstfeest

Het is kerstmarkt in de kringloop en erg druk. Ik sta in de rij bij de kassa met een zwaar koperen chanoukia en een kerststalletje in mijn handen, ja, een wonderlijke combi, ik weet het, maar dat ben ik ook. Achter mij staat een oudere man van een jaar of 70. Hij draagt een opvallend geruite golfbroek en zijn mandje zit vol met kerstverlichting. Hij wijst op een van de 3 koningen in mijn stal, de zwarte. 'Dat zal nu niet meer mogen', zegt hij op samenzweerderige toon. 'Maar hij was toch ook gewoon zwart?', vraag ik. Ik glimlach erbij want de discussie hierover is behoorlijk uit de hand aan het lopen en daar wil ik niet aan meedoen. 'Hij kwam uit het oosten', zegt de man, alsof hij de koning in kwestie persoonlijk heeft gekend. Nu is dat hele verhaal van die 3 koningen nogal een rommeltje, want ze worden alleen in Mattheüs genoemd en nergens anders, dus juridisch zou het al geen stand houden in de rechtbank, maar ook in Mattheüs worden naam noch kleur van de mannen ergens genoemd. Die zouden, volgens de geschiedschrijvers, in de Middeleeuwen pas zijn toegevoegd. En dat die Caspar sindsdien als zwart door het leven gaat, is omdat de mannen de 3 wereldvolkeren verbeelden, aldus de Middeleeuwen.

'Het oosten kan vanalles zijn, je achtertuin zelfs, hij kwam in ieder geval van ver', zeg ik met een ferme punt, want ik vind het wel mooi geweest.
'Toch denk ik dat het nu niet meer mag', mokt hij. 'Niks mag meer.' Hij meende in mij, mogelijk gebaseerd op mijn leeftijd en pareltjeshoofd, een medestander te hebben gevonden en ik werk niet echt mee. Op dat moment roept mijn zoon. 'Mama', roept hij aan de andere kant van de rij. Ik draai mijn hoofd, de man draait zijn hoofd, de rest van de rij draait het hoofd. En wat er dan gebeurt is opvallend en niet ingebeeld, want mijn zoon ziet het ook. De man schrikt zichtbaar en verschiet van kleur. Godverdomme, denkt hij, maar dat vul ik zelf natuurlijk in, heeft dat mens een Zwarte Piet als zoon, heb ik weer.
'Ik gok dat het 7,50 kost', zegt hij dan.
'Ik denk meer', zeg ik.
Ik glimlach hem vriendelijk toe en dan ben ik aan de beurt.

PS De stal kostte uiteindelijk € 4,50, een koopje!