Root of all evil!

Gisteravond zag ik een stukje uit het nieuwe Netflix programma "With Love, Meghan", waarin de vrouw van voormalig Prins en Polospeler Harry decoratief als altijd rondloopt in een zonovergoten keuken die duidelijk niet de hare is, om samen met vrienden die wij vage kennissen zouden noemen, oergezonde en versbereide gerechtjes te maken. Verse bramen, verse bessen, verse honing, verse munt, alles uit een biologisch dynamische en waarschijnlijk fictieve tuin. Kennelijk was al het stof van de docu uit 2022, het gesprek met Oprah en het boek van haar wederhelft naar de bodem gezakt en vond ze het wel weer tijd worden voor wat spotlights. Maar ja, je kon erop wachten. Want alles wat zij aanraakt roept om de een of andere reden een vloedgolf aan haat op. Zelfs recensenten uit gerenommeerde Amerikaanse media laten geen spaan van het programma heel. En hoe erg is het nou helemaal? Gewoon een fraai ogend niemendalletje, zoals we ze dagelijks zien. Eigen Huis en Tuin op zijn Californisch! 

Ik vond haar de mooiste bruid aller tijden. Die jurk alleen al, adembenemend in al zijn maagdelijke, pure eenvoud (voor wie het weten wil: ontworpen door Claire Waith Keller, toen nog werkzaam voor Givenchy), de lichtinval in de St. George's Chapel, de zonnestralen die als een hemels licht door de gebrandschilderde ramen precies op haar serene gezicht vielen, terwijl de ijle sopraan van Elin Manaha Thomas het "Eternal Source of Light Divine" door de gewelven van de oude kapel liet klinken (klik hier voor link). Ik zat gekluisterd aan de buis. Harry was onze boefjesprins en Meghan was zijn sprookjesbruid. 

Wat ging er fout? 

Nou, ten eerste werd ze zwanger. Precies volgens het koninklijke boekje natuurlijk en in feite niets bijzonders, alleen liep zij 9 maanden lang constant met haar hand onder haar buik. Ik weet niet wat ik erger vind, de ontblote pens waarop elke zwangere Hollywoodster of R&B zangeres ons tegenwoordig trakteert of het beschermende, heus wel lieve, maar in mijn ogen ook behoorlijk aanstellerige "cupping", zoals dit dus heet. Alsof ze de eerste zwangere ter wereld was. The world is her stage, dacht ik toen. 

En toen kwamen de eerste scheuren, het venijn, de roddels en uiteindelijk de grafrede van die verschrikkelijke Britse paparazzi die geen schaamte kennen. Ze wist waar ze aan begon, zei ik toen. Een prinses in Nederland zit op de hotelschool en is influencer op TikTok, maar in het grote Britse rijk is het een fulltime baan met verplichtingen, tradities en decorum. Maar, denk ik nu, is het misschien, heel misschien een mogelijkheid dat ze dit allemaal níet wist? 

Als ik haar in haar nepkeuken tegen haar multiculti nepvriendin hoor zeggen dat ze niet langer aangesproken wil worden met haar meisjesnaam maar met haar mans naam Sussex, besef ik dat ze het misschien helemaal niet wist. Dat ze dacht dat ze gewoon Prinsesje Meghan zou worden. Met veel aandacht, torenhoge pumps, jurken van Dior en waxjassen van Barbour. Maar als niemand zelfs maar de moeite heeft genomen om haar uit te leggen dat Sussex Harry's titel is en niet zijn achternaam (Mountbatten-Windsor, voor wie het weten wil en zelfs dat is maar half waar), hoe kon ze dan ooit bevroeden wat haar te wachten stond? Dat ze met haar achtergrond, haar biraciale uiterlijk, en eerlijk is eerlijk, haar zó niet Britse gedrag, nooit een Kate zou worden? Dat ze als naief lam geofferd zou worden door het Engelse volk en zijn media? Ik was in ieder geval blij dat mijn eigen Jamaicaans-Hollandse meiden niet voor het altaar van die bloedproevende wolven stonden. Dan maar geen prins in de familie. Verrek, misschien vind ik het zeven jaar na dato toch nog zielig voor haar. Een beetje dan, hè. Want wat zich daar voor onze ogen afspeelde, was het klassieke verhaal van een vrouw die, bewust of niet, de wortel van het kwaad is en een wig drijft tussen vader en zoon, tussen broeders onderling, en zelfs tussen volkeren en religies. Van de Trojaanse oorlog, via Anna Boleyn, tot aan Legends of the Fall... the root of all evil! 

Enfin, ik heb in ieder geval geleerd wat een crudité is. Dat is een bord vol keurig gerangschikte rauwkost. En als je dat op feestjes eet, en geen verjaardagstaart en toastjes met brie zoals ik, dan word je misschien ooit net zo slank als Meghan van Sussex!